Traditionsverein tussen amateurs

In Duitsland kijkt men er niet raar van op wanneer er een dikke 30.000 man naar een wedstrijd in de 2e Bundesliga gaan. Zelfs in de 3e Bundesliga trekken sommige wedstrijden hordes publiek. Toch kwam Alemannia Aachen in het binnen- en buitenlandse nieuws door een nieuw toeschouwersrecord te vestigen. In de Regionalliga, vergelijkbaar met de Nederlandse 3e (amateur) divisie, kwamen er maar liefst 25.693 (!) betalende toeschouwers naar de derby Alemannia Aachen - Rot Weis Essen kijken. Dat was zelfs voor de Duitse voetbalfan uniek. En het feit dat het bij Alemannia Aachen gebeurt is nog opmerkelijker. Ooit was de club een van de uitdagers van de grootmachten Bayern München, Schalke 04 en Borussia Mönchengladbach. Vanaf de oprichting van de Bundesliga eindigde de club uit Die Kaiserstadt twee keer als 2e drie keer als 3e. Op enkele Pokal-finales na behaalde de club geen benoemenswaardige successen tot de eeuwwisseling. Met af en toe wat Nederlandse inbreng (Eric Meijer, Eric van der Luer) plaatste de club zich zelfs voor de Uefa Cup. Door een nieuw stadion en bestuurlijk falen vindt de club zich met een stadion van 30.000 mensen terug op het 4e niveau. Vanaf het eerste moment dat ik met de club in aanraking kwam ben ik het blijven volgen. De afscheidswedstrijd in het Alter Tivoli was dan ook meteen een van de mooiste wedstrijden ooit gespeeld in de voetbaltempel. Dat had overigens niet veel te maken met het niveau op het veld maar alles met de ambiance op de tribunes. Tribunes zonder stoeltjes, een hele onoverdekte zijde achter de goal, de tientallen sjaals per supporter, het gras als een biljartlaken, kortom alles waarvoor je naar het stadion gaat. Ook in het nieuwe stadion heb ik nog enkele wedstrijden kunnen bezoeken. Vanaf het begin was het echter in de verste verte niet te vergelijken met de sfeer die er in augustus 2009 tijdens de afscheidswedstrijd hing. De doorsnee Akenaar wist zich geen raad met het hypermoderne luxueuze onderkomen. Toen tijdens een van de eerste wedstrijden in het nieuwe seizoen een uitsupporter van Energie Cotbuss dodelijk in de gracht viel leek er een vloek te rusten op het stadion. De sfeer werd niet meer wat het geweest was en dit leek zijn invloed te hebben op het veld. Na een aantal seizoenen ploeteren in de 2e Bundeslia volgde de degradatie naar de 3e liga. Na slechts 1 seizoen in de laagste Duitse prof divisie volgde het onvermijdelijke, degradatie naar de amateurs. Toch gloort er hoop aan de horizon voor de traditieclub. Vorig seizoen werd dus het toeschouwersrecord verbroken. De magie van das alter Tivoli lijkt terug te keren, op de tribunes althans.

Neuer Tivoli